Ο φονικός covid 19, ο
καπιταλισμός και η επόμενη μέρα
Γράφει ο Κώστας Λάμπος
Η
|
καπιταλιστική ύβρις,
η υπεροψία του σκληρού πυρήνα του αμερικανισμού και του παγκοσμιοποιημένου[1] κεφαλαίου απέναντι
στη Φύση, στην κοινωνία/ανθρωπότητα, στην ζωή και στον άνθρωπο δεν αποδείχνεται
μόνο μηδαμινή και ανίκανη στην εκάστοτε προσπάθειά της να συμπεριφερθεί ως
κατακτητής του Μεγάκοσμου, αλλά αποδείχνεται, σύμφωνα και με τις τελευταίες
δραματικές εξελίξεις, πολύ μικρή απέναντι και στον Μικρόκοσμο. Η παράλογη και
προκλητική παραγνώριση ή και περιφρόνηση των άκαμπτων φυσικών νόμων που
ρυθμίζουν όμοια, με μέτρο και συμμετρικά ισορροπίες και αρμονίες μεταξύ
Μεγάκοσμου, Κόσμου και Μικρόκοσμου επιστρέφει, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο,
με την μια ή την άλλη μορφή, ως διατάραξη της φυσικής τάξης, ως ανωμαλία.
Επειδή όμως οι φυσικοί νόμοι ως ασύνειδη Φύση δεν γνωρίζουν κοινωνικά συστήματα
και δεν ξεχωρίζουν μορφές ζωής η όποια ανωμαλία αφανίζει ολόκληρα είδη ζωής που
αδυνατούν να αντέξουν και να προσαρμοστούν στις έκτακτες συνθήκες, συχνά
μάλιστα στη διάσταση του ιστορικού χρόνου εξαφανίζει οριζόντια κάθε μορφή ζωής.
Η οικολογική βόμβα,
στοιχεία της οποίας είναι λ. χ. η ‘τρύπα του όζοντος’ και η κλιματική
διαταραχή και η απασφαλισμένη ήδη βιολογική βόμβα, στοιχεία της οποίας
είναι οι διάσπαρτες στον χωροχρόνο πανδημίες, πρέπει να κατανοηθούν από τις
Δυνάμεις της Εργασίας, της Επιστήμης και του Πολιτισμού, (ΔΕΕΠ), ως πρόβλημα
καθαρά συστημικό, και όχι ως γενικά και αόριστα ‘ανθρωπογενές’, όπως πολλοί
ειδικοί ‘επιστήμονες’ από ακριβοπληρωμένη ‘ακαδημαϊκή σκοπιμότητα’ υποστηρίζουν
και πολλοί εργαζόμενοι στα ΜΜΕ από άγνοια ή από τον φόβο της επαγγελματικής
ανασφάλειας παραπλανητικά παπαγαλίζουν. Η τρέχουσα θανατηφόρος πανδημία, covid 19, ένα καθαρά συστημικό
φαινόμενο που εκπορεύεται κατ’ ευθείαν από τον πυρήνα του κεφαλαιοκρατικού
συστήματος δηλαδή από την νοσηρότητα της ‘φύσει και θέσει’ ανταγωνιστικής,
δηλαδή, καταστροφικής ατομικής ιδιοκτησίας[2] πάνω στα μέσα
παραγωγής, αποτελεί αναμφισβήτητα μια από τι πιο σοβαρές προειδοποιήσεις στο
μέγεθος της πραγματικά μεγάλης απειλής για την ανθρωπότητα και για το
διαστημόπλοιο Γη και ως συστημικό φαινόμενο πρέπει να αντιμετωπισθεί , όχι με
γιατροσόφια, αλλά με την σε βάθος και σε έκταση επανασύνδεση των Δυνάμεων της
Εργασίας, της Επιστήμης και του Πολιτισμού με την διαχρονική στρατηγική τους
για έναν κάθε φορά καλύτερο κόσμο με περιεχόμενο όλο και περισσότερη
κοινωνική ισότητα.
Μπορεί, λοιπόν, η τρύπα του όζοντος
και η κλιματική διαταραχή να μην κατάφεραν να μας πείσουν για την αναγκαιότητα
μιας οικουμενικής συνεννόησης και να μας ενώσουν ως άτομα, λαούς, έθνη και
ανθρωπότητα σε ένα ομοιογενές και αυτοπροσδιοριζόμενο Όλον, επειδή τα
σκοταδιστικά ιερατεία και οι εξουσιαστικές ιδεολογίες επιτρέπουν ακόμα στο
κεφάλαιο, στο καπιταλιστικό κράτος και στην εξωνημένη και εξουσιαστικά
παρδαλή συστημική ιντελιγκέντσια να παραπλανούν μεγάλα τμήματα της
δοκιμαζόμενης εργαζόμενης ανθρωπότητας αναφορικά με τις προθέσεις και τις
ικανότητες του κεφαλαίου και του καπιταλιστικού κράτους. Κι είναι ακριβώς
η ατομική ιδιοκτησία πάνω στα μέσα παραγωγής που διαμορφώνει τα συμφέροντα των
ισχυρών, των ελάχιστων, του 1% του παγκόσμιου πληθυσμού που
ελέγχουν τα μέσα παραγωγής και, επειδή ελέγχουν τα μέσα παραγωγής,
μπορούν και επιβάλλουν την πιο ακραία ανισοκατανομή του τοπικού , του
εθνικού και του παγκόσμιου πλούτου και τελικά τους αναγκάζουν να
συμπεριφέρονται ως αντικοινωνική συμμορία, ως πειρατές της Φύσης και ως
δεσμοφύλακες και δουλοκτήτες του 99% του πληθυσμού του πλανήτη.
Όμως η επιδημία covid 19, προϊόν κι αυτή του καπιταλιστικού χάους, του κεφαλαιοκρατικού
οικονομικού ανορθολογισμού και της καπιταλιστικής λεηλασίας της Φύσης και
της νοσηρότητας του κυνηγητού του κέρδους, κατάφερε να ταπεινώσει κάθε
υπεροπτική εξουσία, να αποδείξει την ανικανότητά της καπιταλιστικής
παγκοσμιοποίησης με τίμημα βέβαια τον θάνατο δεκάδων, ίσως και εκατοντάδων
χιλιάδων συνανθρώπων μας. Όλοι οι σκοταδιστικοί μύθοι, όλες οι
εξουσιαστικές ιδεολογίες και όλοι οι κραταιοί μηχανισμοί εξουσίας αποδείχτηκαν
ανεπαρκείς, απρόθυμοι και ανίκανοι να αντιμετωπίσουν την επιδημία, πράγμα
που για μια ακόμα φορά αποκάλυψε πως ο πραγματικός δημιουργός του πλούτου και
του πολιτισμού δεν είναι ούτε ο συσσωρευμένος πλούτος, ούτε και οι
καταπιεστικές εξουσίες, αλλά οι διαχρονικές δυνάμεις της Εργασίας, της
Επιστήμης και του Πολιτισμού που και αυτή την φορά ρίχτηκαν στην μάχη
κατά του φονικού κορωνοϊού για να σώσουν τις ζωές των συνανθρώπων τους
και να διαφυλάξουν την συνοχή των επιμέρους κοινωνιών, που σημαίνει για να
κρατήσουν ζωντανό το όραμα για έναν καλύτερο κόσμο.
Η ενωτική και αλληλέγγυα συμπεριφορά
τόσο μεταξύ των μαχητών της πρώτης γραμμής αυτού του πολέμου ενάντια σ’ αυτόν
τον άγνωστο και ύπουλο εχθρό, αλλά και μεταξύ των επιμέρους κοινωνιών δεν
πρέπει να εκτονωθεί και να σβήσει μέσα στους ‘πανηγυρισμούς της
νίκης’, γιατί το σίγουρο συμπέρασμα αυτής της περιπέτειας είναι ότι οι πολλές
και μεγάλες δυσκολίες για την ανθρωπότητα μόλις τώρα αρχίζουν και γι’ αυτό
το βλέμμα όλων μας πρέπει να στραφεί στην επόμενη μέρα. Τα
γεγονότα και τα συμπεράσματα οδηγούν σε δυό εναλλακτικά σενάρια που θα
μπορούσαν επιγραμματικά να συνοψιστούν στην παρακάτω πρόταση. Αν οι
δυνάμεις της Εργασίας, της Επιστήμης και του Πολιτισμού δεν καταργήσουν άμεσα
και ριζικά το καπιταλιστικό σύστημα σε όλες τις εκδοχές του, τότε αυτό θα
καταργήσει οριστικά την κοινωνία/ανθρωπότητα, κατά συνέπεια και τις ίδιες
ως υποκείμενο της ιστορίας, μετατρέποντας την ‘κολασμένη επανάσταση covid
19’ σε ολοκληρωτική αντεπανάσταση του κεφαλαίου, της καπιταλιστικής κόλασης και
της καπιταλιστικής βαρβαρότητας.
Ο καθένας μας, ως άτομα και ως
Εμείς, οι επιμέρους κοινωνίες και η ανθρωπότητα συνολικά οφείλουμε να αναλύσουμε
την τρέχουσα, πολυεπίπεδη, καταστροφική και θανάσιμη, συστημική κρίση του
καπιταλισμού με όρους και με αναλυτικά εργαλεία του 21ου αιώνα για
να μπορέσουμε να κατανοήσουμε ότι πρέπει να αφήσουμε οριστικά πίσω μας την
καπιταλιστική παρακμή και να αναδείξουμε την διαχρονική στρατηγική των
εργαζόμενων για κοινωνική ισότητα σε καθολική επιλογή κοινωνικής συμβίωσης
ανθρώπων και συνύπαρξης λαών και εθνών με την μορφή της Άμεσης Δημοκρατίας και
περιεχόμενο την αταξική κοινωνία σε τοπικό, περιφερειακό, εθνικό και
οικουμενικό επίπεδο[3].
Όποιος, από ιδεολογική τύφλωση και
ατομιστική διαστροφή, θεωρεί υπερβολική και απίθανη αυτήν την
εκδοχή, ας προσέξει με πόση αριστοτεχνικότητα, τα κέντρα της
καπιταλιστικής εξουσίας, εμπλέκουν σταδιακά, για την αντιμετώπιση τάχα
όσων δεν ‘συμμορφώνονται με τας υποδείξεις’ και κυρίως της
Νεολαίας, την αστυνομία και τον στρατό, εμπλοκή που σε κάποιες περιπτώσεις
έφτασε ακόμα και με καταστολή μέσω των τανκς, τακτική που σίγουρα θα γενικευτεί
όσο η επιδημία θα κορυφώνεται. Πρόκειται φυσικά για πρόβα τζενεράλε γιατί από
αυτόν τον πόλεμο το κεφάλαιο θα θελήσει και πάλι να βγει νικητής και τα
σπασμένα να τα πληρώσουν και πάλι οι εργαζόμενες κοινωνίες. Κι’ αυτό θα το
επιχειρήσει με πρόσθετο τεχνητό χάος, με ΝΑΤΟϊκούς, παρακρατικούς,
φασιστικούς, ρατσιστικούς, εθνικιστικούς και σκοταδιστικούς
μηχανισμούς, γι’ αυτό οφείλουμε εδώ, τώρα και παντού να επικεντρωθούμε στην
επόμενη μέρα για να διορθώσουμε την παρέκκλιση που προκάλεσε ο θεσμός της
ατομικής ιδιοκτησίας και της αστικής ταξικής εξουσίας στο ρου της ανθρώπινης
ιστορίας και να θεμελιώσουμε τον πολιτισμό της κοινωνικής ισότητας.
Οι δυνάμεις της Εργασίας, της
Επιστήμης και του Πολιτισμού που μέρα τη μέρα κερδίζουν με
τεράστιες θυσίες κι αυτή την μάχη, ουσιαστικά όχι μόνο εναντίον του covid 19
αλλά και εναντίων του κεφαλαίου που τον δημιούργησε, οφείλουν να κάνουν χρήση
της πειθούς:
·
για να μείνουμε όλοι στα σπίτια μας, γιατί με αυτόν
τον τρόπο θα σωθούν περισσότερες ζωές,
·
για να αποκαλυφτούν οι πραγματικές αιτίες των
φονικών επιδημιών και των καταστροφικών καιρικών φαινομένων,
·
για να καταγγείλουμε το καπιταλιστικό σύστημα και τους
εκφραστές του σε οικονομικό και πολιτικό επίπεδο ως κυρίως υπεύθυνους
αυτών των καταστροφικών ανωμαλιών ,
·
για να προβάλλουμε την εφικτότητα ενός
άλλου κοινωνικού μοντέλου που μαζί με την καταπολέμηση του covid 19’ θα
ανοίξουν και οι ορίζοντες για έναν καλύτερο κόσμο[4],
·
για να στήσουμε
συνδυασμένα, αλληλέγγυα και συνεργαζόμενα κοινωνικά δίκτυα σε τοπική,
περιφερειακή, εθνική και διεθνή κλίμακα που την επόμενη μέρα θα αντικαταστήσουν,
με πρωταγωνιστή τις τοπικές κοινωνίες, την
ιεραρχική/πυραμιδική με την οριζόντια/αμεσοδημοκρατική αρχιτεκτονική οργάνωση
της κοινωνίας/ανθρωπότητας, που σημαίνει να ολοκληρώσουμε την διαχρονική
στρατηγική των εργαζόμενων κοινωνιών και της ανθρωπότητας συνολικά για
αυτοπροσδιοριζόμενη κοινωνία/ανθρωπότητα, χωρίς αποικιοκράτες και αποίκους,
χωρίς αφεντικά και δούλους.
Οφείλουμε, τέλος, οι δυνάμεις
της Εργασίας, της Επιστήμης και του Πολιτισμού στο όνομα των γενεών που έφτασαν
την ανθρωπότητα στον επιστημονικοτεχνικά ώριμο, για τον πολιτισμό της
κοινωνικής ισότητας, 21ο αιώνα, αλλά και εκείνων που περιμένουν και
δικαιούνται να κληρονομήσουν έναν καλύτερο κόσμο, να κερδίσουμε και αυτόν τον
τελευταίο πόλεμο, για να μπορούμε, όσοι απομείνουν, από την επόμενη μέρα να
θεμελιώσουμε τον οικουμενικό ουμανιστικό πολιτισμό της κοινωνικής ισότητας.
_____________________________
[1] Λάμπος Κώστας, Αμερικανισμός και παγκοσμιοποίηση.
Οικονομία του Φόβου και της Παρακμής, ΠΑΠΑΖΗΣΗΣ, Αθήνα 2009.
[2] Λάμπος Κώστας, Η Γέννηση και ο θάνατος της ατομικής
ιδιοκτησίας. (Η ατομική ιδιοκτησία ως μήτρα βίας, εξουσίας, ανισότητας, εγκληματικότητας, σκοταδισμού και ανηθικότητας), ΚΟΥΚΚΙΔΑ,
Αθήνα 2017.
[3] Λάμπος Κώστας, Άμεση Δημοκρατία και Αταξική Κοινωνία.
Η μεγάλη πορεία της ανθρωπότητας προς την κοινωνική ισότητα και τον Ουμανισμό,
ΝΗΣΙΔΕΣ, Θεσσαλονίκη 2012.
[4] Λάμπος Κώστας, Σκέψεις για μια οικονομία της
κοινωνικής ισότητας και της ελευθερίας, στο: Ένας καλύτερος κόσμος είναι
εφικτός. Να θεμελιώσουμε τον πολιτισμό της κοινωνικής ισότητας, υπό έκδοση,
ΚΟΥΚΚΙΔΑ, σελ. 247-316
