Συνένετευξη του Κώστα Λάμπου στον Γιώργο Γιαννόπουλο για την ιστοσελίδα Η ΑΤΕ ΖΕΙ

Η ΑΤΕ ΖΕΙ

https://www.facebook.com/groups/739804049501199/permalink/967816120033323/, 

Γιώργος Γιαννόπουλος

 «Ουκ επ’ άρτω μόνο ζήσεται άνθρωπος»

21 Φεβρουαρίου 2018

Συνέντευξη: Κώστας Λάμπος, συγγραφέας.

Συνάδελφοι καλημέρα!

Μια πρώτη γνωριμία με τους συναδέλφους συγγραφείς και καλλιτέχνες της ΑΤΕ !

Δυστυχώς για την κοινωνία μας, το ξεπούλημα της ΑΤΕ, που έπληξε οικονομικά το πιο υγιές κομμάτι της ελληνικής παραγωγής, την αγροτιά μας, και γενικότερα την οικονομία της χώρας, έπληξε οικονομικά και κοινωνικά και τον αξιόλογο πληθυσμό εξειδικευμένων στελεχών του χώρου μας.

Ένα παράπλευρο πλήγμα στον πολιτισμό μας είναι και το πολιτιστικό επίπεδο του καταργηθέντος προσωπικού.

Αυτό έχουμε χρέος να αναδείξουμε και οι συνεντεύξεις που επιχειρούμε, είναι η απόδειξη του μεγέθους της αξίας των προερχόμενων από την ΑΤΕ στελεχών της.

Μετά την πρόσκλησή μας, ανταποκρίθηκαν πολλοί άξιοι συνάδελφοι και έχουμε πολλά ενδιαφέροντα να μάθουμε και ίσως να ασχοληθούμε!

Έχουμε βέβαια τη δυνατότητα για ερωτήματα ή απόψεις προς τον καλεσμένο μας.

Σήμερα θα παρουσιάσουμε μια ενδιαφέρουσα συνέντευξη με το συνάδελφο

συνταξιούχο ΑΤΕ Κώστα Λάμπο (1939), συγγραφέα, ο οποίος σπούδασε Οικονομικές Επιστήμες και είναι Διδάκτορας της Σχολής Οικονομικών Επιστημών του FREIE UNIVERSITÄT BERLIN.

-Διετέλεσε Πρόεδρος της Κεντρικής Διοίκησης του Οικονομικού Επιμελητηρίου της Ελλάδας.

-Διευθύνων Σύμβουλος της Ανώνυμης Αγροτικής Ασφαλιστικής Εταιρίας Ζωής και Υγείας του Ομίλου Εταιριών της Αγροτικής Τράπεζας.

-Από το 1984 μέχρι το 2004 ήταν στέλεχος της Αγροτικής Τράπεζας της Ελλάδας. Υπηρέτησε από θέσεις ευθύνης στις Διευθύνσεις: Μελετών και Προγραμματισμού, Συνεταιρισμών, Δικτύου Καταστημάτων Γερμανίας, Κεντρικού Καταστήματος και Υποστήριξης Δικτύου από την οποία και συνταξιοδοτήθηκε το 2004.

Η Συνέντευξη

*Ερώτηση, Γιώργος Γιαννόπουλος: Ποια είναι τα βιβλία που έχετε εκδώσει;:

*Απάντηση: Κώστας Λάμπος

Γράφω από τα φοιτητικά μου χρόνια και συγκεκριμένα από το 1965 ως εκδότης και διευθυντής του οικονομικοπολιτικού περιοδικού ΟΥΜΑΝΙΣΤΗΣ, όργανο της ‘Ένωσης

Ουμανιστών Ελλάδας’ με θεωρητικό προσανατολισμό την ‘Συμβουλιακή Δημοκρατία’, το οποίο απαγόρευσε η χούντα τον Απρίλη του 1967. Από το 1974 μέχρι σήμερα χουν εκδοθεί δεκαεφτά (17) βιβλία μου, από τα οποία κυκλοφορούν σήμερα τα παρακάτω :

1. Συνεταιρισμοί και ανάπτυξη, Εκδόσεις ΤΥΠΩΘΗΤΩ/ΓΙΩΡΓΟΣ ΔΑΡΔΑΝΟΣ, Αθήνα 2000.

2. Αμερικανισμός και Παγκοσμιοποίηση. Οικονομία του Φόβου και της Παρακμής, ΠΑΠΑΖΗΣΗΣ, Αθήνα 2009.

3. Άμεση Δημοκρατία και Αταξική Κοινωνία. Η μεγάλη πορεία της ανθρωπότητας προς την κοινωνική ισότητα και τον Ουμανισμό, ΝΗΣΙΔΕΣ, Θεσσαλονίκη 2012.

4. Ποιος φοβάται το Υδρογόνο; Η επανάσταση του υδρογόνου, η ελεύθερη ενέργεια και η απελευθέρωση της ανθρωπότητας από τα ορυκτά καύσιμα και την καπιταλιστική βαρβαρότητα, ΝΗΣΙΔΕΣ, Θεσσαλονίκη 2013.

5. Η Άμεση Δημοκρατία στον 21ο αιώνα, Αναζητώντας την ουσία πέρα από μύθους και ιδεολογίες, Συλλογικός τόμος (Επιμέλεια, Πρόλογος και συμμετοχή), ΝΗΣΙΔΕΣ, Θεσσαλονίκη 2013.

6. Θεός και Κεφάλαιο. Δοκίμιο για τη σχέση μεταξύ θρησκείας και εξουσίας, ΚΟΥΚΚΙΔΑ, Αθήνα 2015.

7. Η γέννηση και ο θάνατος της ατομικής ιδιοκτησίας, Η ατομική ιδιοκτησία ως μήτρα βίας, εξουσίας, ανισότητας, εγκληματικότητας, σκοταδισμού και ανηθικότητας, ΚΟΥΚΚΙΔΑ, Αθήνα 2017.

Τα υπόλοιπα εννιά:

8. Unterentwicklung, Akkumulationskanäle und Kapitalbildungsmöglichkeiten in unterentwickelten Agrarländern, Berlin 1974.

9. Ιμπεριαλισμός και υπανάπτυξη, Βερολίνο 1975.

10. Μετανάστευση. Ευλογία ή κατάρα;, Βερολίνο 1978.

11. Abhängigkeit und fortgeschrittene Unterentwicklung dargestellt am Beispiel der Landwirtschaft Griechenlands, R. G. Fischer Verlag, Frankfurt am Main 1981.

12. Εξάρτηση, προχωρημένη υπανάπτυξη και αγροτική οικονομία της Ελλάδας, AIXMH, Αθήνα 1983.

13. Απ’ την κρίση στην υπέρβαση του ελληνικού περιφερειακού καπιταλισμού, ΑΙΧΜΗ, Αθήνα 1988.

14. Συντεταγμένες εθνικής αγροτικής ανασυγκρότησης, ΗΛΙΑΝΘΟΣ, Αθήνα 1991.

15. Η Ζεύξη Ρίου Αντιρρίου και οι εχθροί της ανάπτυξης, Αθήνα 1993.

16. Εισαγωγή στον οικονομικό προγραμματισμό, ΗΛΙΑΝΘΟΣ, Αθήνα 1996.

17. Εικόνες ζωής σελίδες ιστορίας, Αθήνα 2012,

έχουν εξαντληθεί και δεν κυκλοφορούν πια.

*Ερώτηση, Γιώργος Γιαννόπουλος: Λίγα λόγια για το περιεχόμενο του έργου σας.

Απάντηση: Κώστας Λάμπος

Όπως εύκολα ο καθένας μπορεί να διαπιστώσει από τους τίτλους των βιβλίων μου, όλα μου τα βιβλία καθώς και τα εκατοντάδες άρθρα, μελέτες και αναλύσεις, δημοσιευμένα στον έντυπο και ηλεκτρονικό τύπο, αναφέρονται σε θεωρητικά και πρακτικά προβλήματα της οικονομίας και της ελληνικής, και όχι μόνο, κοινωνίας που αμφισβητούν το υφιστάμενο καπιταλιστικό σύστημα και προτείνουν την μετάβαση των επιμέρους κοινωνιών αλλά και της ανθρωπότητας συνολικά στην μετακαπιταλιστική εποχή και στην αυτοδιευθυνόμενη κοινωνία με μορφή την Άμεση Δημοκρατία και περιεχόμενο την κοινωνική ισότητα και την Αταξική Κοινωνία.

Πρόκειται για μια δύσκολη επιλογή, αλλά τα αδιέξοδα και η παρακμή του καπιταλισμού που καταγράφονται ως προϊούσα καταστροφή του περιβάλλοντος, ως οικονομική και κοινωνική εξαθλίωση του 99% του παγκόσμιου πληθυσμού από την οργανωμένη θεσμική, δομική και λειτουργική βία του καπιταλισμού για λογαριασμό του 1% και ως απειλή επιβολής μιας παγκόσμιας φασιστικής τάξης πραγμάτων, δεν αφήνουν άλλη επιλογή, σε όποιον κατανοεί την καταστροφικότητα της καπιταλιστικής βαρβαρότητας και επέλεξε να είναι χρήσιμος, αντί να εξαργυρώσει τη σιωπή του με κάποια τριάντα αργύρια της προδοσίας.

*Ερώτηση, Γιώργος Γιαννόπουλος: Συνεχίζετε το γράψιμο και τι νέο θα παρουσιάσετε;

*Απάντηση: Κώστας Λάμπος

Το γράψιμο είναι το οξυγόνο μου και όσο αναπνέω κανονικά θα γράφω και συνεπώς θα υπάρχω, όχι από καμιά ματαιοδοξία, αλλά γιατί έχω υποχρέωση να επιστρέψω στην κοινωνία όσα περισσότερα μπορώ από αυτά που μου έδωσε για να μεγαλώσω και να σπουδάσω. Κι αυτό γιατί πιστεύω ακράδαντα ότι ο επιστήμονας δεν δικαιούται να είναι ουδέτερος, ούτε και δούλος της όποιας εξουσίας που ασκείται σε βάρος των δυνάμεων της Εργασίας, της Επιστήμης και του Πολιτισμού.

Σχεδιάζω ένα βιβλίο με θέμα την συγκριτική φιλοσοφία μεταξύ των υφιστάμενων κοινωνικών συστημάτων και του διαχρονικά επιθυμητού και στον 21ο αιώνα επιτακτικά αναγκαίου για την αποτροπή της καπιταλιστικής βαρβαρότητας που απειλεί την ανθρωπότητα και τη ζωή πάνω στην μοναδική κοινή πατρίδα όλων μας, πάνω στο διαστημόπλοιο Γη.

*Ερώτηση, Γιώργος Γιαννόπουλος: Τι έχετε να πείτε στους νέους ανθρώπους, αλλά και γενικά σ αυτούς που θέλουν να ασχοληθούν με τη γραφή;

Απάντηση: Κώστας Λάμπος

Στους νέους ανθρώπους έχω να πω ότι το Αύριο, που τους ανήκει, Μεθαύριο θα είναι Χθες και συνεπώς εκείνο που θα καθορίσει την ποιότητα της ζωής τους είναι το Σήμερα, που σημαίνει ότι οι ενέργειες ή/και οι παραλήψεις τους θα καθορίσουν την ύπαρξή τους. Θέλω λοιπόν να τους πω να μην αφήνουν το μέλλον τους στα χέρια εκείνων που υπηρετούν το κεφάλαιο γιατί αυτό οργανώνει το μέλλον σύμφωνα με τα δικά του εγκληματικά σχέδια καθυπόταξης και καταλήστευσης των δυνάμεων της Εργασίας, της Επιστήμης και του Πολιτισμού. Οι νέοι άνθρωποι, τα παιδιά μας και τα εγγόνια μας, οφείλουν να σπάσουν τις πνευματικές αλυσίδες τους που έξυπνα και μεθοδικά σμιλεύει το κεφάλαιο με τους σκοταδιστικούς μύθους, τις κομματικές ιδεολογίες, με την παραπληροφόρηση και με την σκοτεινή και πνευματοκτόνο πλευρά του διαδικτύου που πολτοποιεί την Εαυτότητά μας και μας μετατρέπει σε οπαδούς, σε ‘ποίμνια’ και σε χουλιγκάνους, σε άβουλα όντα και σε άμορφη μάζα χωρίς αξιοπρέπεια και στοιχειώδη δικαιώματα.

Όσον αφορά εκείνους που γράφουν ή θέλουν να γράψουν τους προτρέπω να συνεχίσουν και να ξεκινήσουν χωρίς δισταγμό να γράφουν φτάνει να σκεφτούν σοβαρά για ποιόν λόγο θέλουν και τι θέλουν να γράψουν, γιατί υπάρχουν άνθρωποι που γράφουν για να αποκοιμίσουν και άλλοι που γράφουν για να ξυπνήσουν όσους κοιμούνται την στιγμή που κάποιοι εξυφαίνουν σχέδια υποταγής και εκμετάλλευσής τους. Το αφυπνιστικό γράψιμο είναι δύσκολο, γιατί απαιτεί πολύ διάβασμα καμιά φορά και σύγκρουση με τους νυχτοφύλακες του καπιταλιστικού συστήματος, αλλά στο τέλος σε αποζημιώνει αν κατορθώσεις να ανοίξεις τα μάτια έστω και ενός συνανθρώπου σου, γιατί έτσι μένει όρθιο και ζωντανό το διαχρονικό όραμα των δυνάμεων της Εργασίας, της Επιστήμης και του Πολιτισμού για κοινωνική ισότητα και για έναν καλύτερο κόσμο.

*Ερώτηση, Γιώργος Γιαννόπουλος: Έχετε ασχοληθεί με την ποίηση και εάν ναι, δώστε μας ένα δείγμα.

*Απάντηση: Κώστας Λάμπος

Η ποίηση ως διαχρονικά συμπυκνωμένη και συμβολική γλώσσα, ως κώδικας ιστορίας και ως έκφραση του θετικού/κοινωνικού ρεαλισμού και όχι ως ποίηση για την ποίηση μπορεί, κατά την δική μου γνώμη, να συμβάλλει στην επαναστατική αφύπνιση συνανθρώπων μας και να δικαιώσει την ύπαρξή της ως χρήσιμη δημιουργία. Τα πρώτα γραπτά μου, όπως συμβαίνει συνήθως με όλους τους συγγραφείς, ήταν ποιήματα, αλλά δεν κατάφερα να γίνω ποιητής, γιατί στην πορεία διαπίστωσα ότι το είδος γραφής που μου ταιριάζει είναι το δοκίμιο που χρησιμοποιεί την έρευνα, την τεκμηρίωση, την απόδειξη και την αμεσότητα της γλώσσας. Έχω γράψει αρκετά και κατά καιρούς ποιήματα και καταθέτω δύο δείγματα πρωτόλειας απόπειρας ποίησης, κι εσείς επιλέγετε το κατά την γνώμη σας καλύτερο:

ΔΕΝ ΠΑΙΖΩ ΜΕ ΜΕΝΑ ΚΡΥΦΤΟΥΛΙ

Δεν είμαι εδώ για τις θρησκείες,

Δεν είμαι εδώ ούτε για τις ουσίες

Δεν είμαι εδώ ούτε για τις αφασίες

Που μου πασάρουν οι εξουσίες.

Όχι, όχι, όχι σ’ όλες αυτές τις ανοησίες.

Δεν είμαι οπαδός των μύθων του όποιου ιερατείου,

Δεν είμαι οπαδός δογμάτων του όποιου πρυτανείου,

Δεν είμ’ εγώ το Γιουσουφάκι του όποιου εμπορίου

Δεν είμαι δούλος ‘θεών’ και λάτρης χρηματιστηρίου.

Όχι, όχι, όχι σ’ όλες αυτές τις ανοησίες.

Είμαι της Μάνας-Φύσης ένα στερνοπούλι

Δεν παίζω με τον εαυτό μου κρυφτούλι

Ανήκω στη φυλή που ζει απ’ το μεροδούλι

Και κάνω βάρδια στης ισότητας το καραούλι.

Ναι, ναι, δεν παίζω μ’ εμένα κρυφτούλι.

Γι’ αυτό θέλω να ’μαι λεύτερος

Δεν θέλω να ’μαι τάχα ουδέτερος

Θέλω να ‘μαι ίσος κι’ όχι δεύτερος

Θέλω να ’μ’ Εγώ κι’ όχι ο έτερος.

Ναι, ναι, δεν παίζω μ’ εμένα κρυφτούλι.

Γιατί θέλω να ‘μαι λεύτερος

Ναι, να ’μαι θέλω λεύτερος

Να είμαι θέλω λεύτερος, λεύτερος, λεύτερος.

Κώστας Λάμπος, Αθήνα 2009

_______________

Το όνειρο της πέτρας

Μια ασήμαντη ασπρόμαυρη πέτρα

Που στο Σύμπαν αιώνες κυλάει

Με τον εαυτό της μιλάει,

Αναστενάζει, γελάει και κλαίει,

Αναστενάζει, πηδάει και λέει.

Να πεθάνω, λέει, θέλω,

Και το κορμί της κοιτάζει,

Σκόνη θέλω να γίνω

Που θα πνιγεί, ύπνο βαθύ,

Σε νερό που ήλιος το βράζει.

Κι’ όταν ξυπνήσω

Να ’μαι θέλω, λέει, ζωή,

Που θα παλεύει να ζει,

Που θα γεννάει και θα πονάει,

Που θα δημιουργεί και θα πεινάει,

Ώσπου να μάθει,

Με όσα θα πάθει

Ειρήνης και γνώσης παιδί

Να τρώει όνειρα

Και να χορταίνει.

Παρθενώνες να χτίζει,

Τη ζωή να φροντίζει,

Να πίνει στους γαλαξίες κρασί

Και καθώς το βιβλίο

Της ζωής θα διαβάζει

Να κλείνει στη Μάνα Φύση

Το μάτι με νάζι.

Το όνειρο της αρχαίας πέτρας

Μέγας πνευματικός σεισμός

Το όνειρο της ασπρόμαυρης πέτρας

Ένας Οικουμενικός Ουμανισμός

Κώστας Λάμπος, Αθήνα 2001

*Ερώτηση, Γιώργος Γιαννόπουλος: Τι γνώμη έχετε για την ανάγνωση γενικά;

*Απάντηση Κώστας

Η ανάγνωση γενικά κάνει γονιμότερο το μυαλό μας, Αν είναι και ανάγνωση χρήσιμων βιβλίων γνώσης, τότε αυτή συμπληρώνει την τυπική μόρφωσή μας. Αν μάλιστα αυτή η ανάγνωση γίνεται συστηματικά και καθημερινή μας ανάγκη, τότε μιλάμε για αυτομόρφωση που καθαρίζει το μυαλό μας από τη σαβούρα που το φόρτωσε η τυπική εξουσιαστική παιδεία που αποσκοπεί στην υποταγή στην εκάστοτε εξουσία. Διαβάστε επιλέγοντας βιβλία επιστημονικά έγκυρης και κοινωνικά χρήσιμης Γνώσης και δώστε την ευκαιρία στον εαυτό σας να απελευθερωθεί και να κατακτήσει τον αυτοσεβασμό, την αυτοπεποίθηση και την πραγματική αξιοπρέπεια σ’ ένα Εγώ εντός του Εμείς και όχι σ’ ένα στείρο και μίζερο Εγώ εκτός και ενάντιά του.

*Ερώτηση, Γιώργος Γιαννόπουλος: Το διαδίκτυο βοηθάει στην ενημέρωση, είτε στην επιμόρφωση;

*Απάντηση: Κώστας Λάμπος

Το διαδίκτυο αποτελεί μια από τις κορυφαίες κατακτήσεις των δυνάμεων της Εργασίας, της Επιστήμης και του Πολιτισμού στον ασίγαστο αγώνα τους για την κοινωνική ισότητα, την πραγματική οικουμενική ειρήνη και την πραγματική δημοκρατία. Ο έλεγχός του όμως από την οικονομική ολιγαρχία οδηγεί στην σταδιακή μετακίνησή του από μέσο κοινωνικής απελευθέρωσης σε εργαλείο σκοταδιστικής, αποβλακωτικής και φασιστικής προπαγάνδας και κοινωνικής υποδούλωσης Το διαδίκτυο κρύβει πολλές παγίδες παραπληροφόρησης και χρειάζεται προσοχή από όσους το χρησιμοποιούν. Οι δυνάμεις της Εργασίας, της Επιστήμης και του Πολιτισμού οφείλουν να αποκτήσουν τον έλεγχο πάνω στο δημιούργημά τους και να το θέσουν στην υπηρεσία του αγώνα τους για την κοινωνική απελευθέρωσή τους από τον καπιταλισμό και για την αυτοδιάθεσή τους, η οποία προϋποθέτει την χρησιμοποίηση του διαδικτύου για την αντικειμενική ενημέρωση και την επιμόρφωση όλων ανεξαίρετα τον πολιτών, χωρίς τις οποίες καθίσταται αδύνατη η υπέρβαση του καπιταλισμού και η αντικατάστασή του από μια κοινωνία της ισότητας και του ανθρωπισμού. Ας μην αφήσουμε το διαδίκτυο από εργαλείο απελευθέρωσης της κοινωνίας να γίνει όπλο εναντίον της.

*Ερώτηση Γιώργος Γιαννόπουλος: Μοναξιά ή φιλία ή επανάσταση το διαδίκτυο;

*Απάντηση: Κώστας Λάμπος

Όσοι πιστεύουν ότι η απρόσωπη επικοινωνία και τα like στους λογαριασμούς των λεγόμενων κοινωνικών (;) δικτύων συνιστούν ένα κάποιο είδος φιλίας απατώνται οικτρά και συχνά πέφτουν θύματα διαδικτυακών εγκληματικών ενεργειών. Η φιλία, το σημαντικότερο συναίσθημα όλων των μορφών ζωής και ιδιαίτερα του ανθρώπου προϋποθέτει την εγγύτητα και την αμεσότητα, γιατί χωρίς αυτήν δεν μπορούν οι άνθρωποι να επικοινωνήσουν συναισθηματικά, να αφοσιωθούν ο ένας στον άλλον κι όλοι μαζί να χαρούν τη ζωή και να μοιραστούν αγωνίες και όνειρα για το μέλλον. Απλά οι περισσότεροι χρήστες του διαδικτύου καταφεύγουν σ’ αυτό για να αποφύγουν την μοναξιά στην οποία συστηματικά τους οδηγεί ο καπιταλισμός καταστρέφοντας όλες εκείνες τις κοινωνικές δομές και ευκαιρίες επικοινωνίας, γιατί φοβάται την κοινωνική επικοινωνία και προτιμά την ατομική απομόνωση που μετατρέπει το άτομο σε Εγώ εκτός του κοινωνικού συνόλου, σε μοναχικό, εγωιστικό και εχθρικό υποκείμενο ενάντια στο συλλογικό Εγώ, στο Εμείς όλοι μαζί και στην φιλοσοφία του όλοι για τον Έναν και ο Ένας για όλους.

Το διαδίκτυο είναι μια πραγματική επιστημονικοτεχνική επανάσταση, αλλά όσο βρίσκεται υπό τον έλεγχοι της παγκόσμιας οικονομικής ολιγαρχίας λειτουργεί ως αντεπανάσταση σε βάρος της κοινωνίας/ανθρωπότητας. Γι αυτό είναι αναγκαία μια επανάσταση των χρηστών του διαδικτύου με στόχο να το θέσουν υπό τον έλεγχό τους και για το συμφέρον τους, ώστε το διαδίκτυο να επανατοποθετηθεί στην υπηρεσία της κοινωνικής απελευθέρωσης, της καθολικής ευημερίας και της ευτυχίας όλων μας.

*Ερώτηση Γιώργος Γιαννόπουλος: Ποια η άποψή σας για την προσφυγιά και τη μετανάστευση;

*Απάντηση: Κώστας Λάμπος

Η προσφυγιά και η μετανάστευση έχουν αφήσει βαθύ το αποτύπωμά τους στο DNA του ελληνικού λαού εδώ και χιλιάδες χρόνια, επειδή αυτός ο τόπος αποτέλεσε άπειρες φορές στόχο κατάληψης και υποταγής από τις εκάστοτε μεγάλες δυνάμεις λόγω της εξαιρετικής γεωστρατηγικής του θέσης, αλλά και εξαιτίας συχνών εμφυλιοπολεμικών συγκρούσεων που τις προκαλούσε η διαίρεση των εκάστοτε ντόπιων ηγετικών ομάδων η οποία τους έσπρωχνε σε συνεργασία με ξένες ανταγωνιστικές δυνάμεις. Οι Έλληνες έχουν γνωρίσει άπειρες φορές την προσφυγιά και την μετανάστευση κι έχουν βαθιές τραυματικές μνήμες και βιώματα που σημάδεψαν το διαχρονικό τους Είναι.

Από αυτήν την άποψη οι Έλληνες ήταν πάντα φιλικοί και φιλόξενοι με τους κάθε φορά πρόσφυγες και μετανάστες που αναγκάζονταν να ζητήσουν άσυλο και φιλοξενία στον τόπο μας. Γι αυτό τα σποραδικά κρούσματα ρατσισμού που παρουσιάζονται αυτήν την περίοδο στην Ελλάδα σε βάρος των προσφύγων και των μεταναστών μπορούν να κατανοηθούν μόνο ως ξενόφερτα που υιοθετούνται από ακροδεξιές, φασιστικές και νεοναζιστικές ομάδες οι οποίες είναι ξένες προς τον διαχρονικό ελληνικό πολιτισμό και τις ανθρωπιστικές αρχές και αξίες του. Τελικά στον καπιταλισμό είμαστε όλοι ξένοι, πρόσφυγες και μετανάστες ακόμα και στο σπίτι μας και στην πατρίδα μας, αφού δεν ορίζουμε την ίδια τη ζωή μας.

*Ερώτηση, Γιώργος Γιαννόπουλος: Πως σας έρχονται οι ιδέες για γράψιμο;

*Απάντηση: Κώστας Λάμπος

Οι επιλογές των θεμάτων μου δεν είναι αποτέλεσμα μεταφυσικών ή ξαφνικών ‘εμπνεύσεων’, αλλά προτεραιότητες μακροκοινωνικού επιπέδου που βάζει κάθε φορά η εθνική και διεθνής οικονομική και κοινωνική πραγματικότητα σε συνάρτηση με τις δικές μου προτεραιότητες. Αποφεύγω να γράφω για ζητήματα της καθημερινότητας και να εμπλέκομαι σε ατέρμονες και φλύαρους διαλόγους που εκφυλίζονται σε μίζερες κοκορομαχίες που ασχολούνται με τα συμπτώματα και όχι με τις βαθύτερες αιτίες των φαινομένων, των καταστάσεων και του μακροκοινωνικού Γίγνεσθαι.

Έχω σπουδάσει, πάντα εργαζόμενος, οικονομικές επιστήμες και έχω ασχοληθεί με την θεωρητική και την εφαρμοσμένη επιστημονική έρευνα οικονομικών και κοινωνικών θεμάτων και καταστάσεων, πράγμα που μου επιτρέπει να βάζω βαθιά το επιστημονικό, ερευνητικό νυστέρι στα θέματα που πραγματεύομαι με σκοπό να ανακαλύψω της πραγματικές αιτίες της οικονομικής και κοινωνικής νοσηρότητας και να μην περιοριστώ σε θεωρητικές διαγνώσεις, αλλά να προχωρήσω σε προτάσεις θεραπείας της. Αυτή η επιμονή μου με φέρνει βέβαια σε αντίθεση με όσους ολιγάρχες, με τους πολιτικούς τους υπαλλήλους και τους λογής-λογής εξωνημένους οικονομολόγους και οικονομολογούντες, αλλά και με τους μηρυκάζοντες προπαγανδιστές των ΜΜΕ, που ευθύνονται για την οικονομική και κοινωνική νοσηρότητα, από την οποία αντλούν τεράστια παράνομα κέρδη και συσσωρεύουν αμύθητα πλούτη, με συνέπεια την εξαθλίωση της αποφασιστικής πλειονότητας του παγκόσμιου πληθυσμού. Καταλήγοντας είναι σημαντικό να κατανοήσουμε ότι η φτώχεια δεν προκύπτει από την υποτιθέμενη αδυναμία του πλανήτη να μας θρέψει όλους, όπως υποστηρίζουν οι νεοκλασικοί οικονομολόγοι αλλά αποτελεί πολιτική επιλογή όλων των εξουσιαστών, γιατί αυτοί ανακάλυψαν ότι μπορείς να εκμεταλλευτείς περισσότερο και για περισσότερο χρόνο ανθρώπους χωρίς δικαιώματα και με άδειο στομάχι.

*Ερώτηση Γιώργος Γιαννόπουλος: Ποια θέματα σας ελκύουν περισσότερο για να γράψετε, ιστορικά, ερωτικά, κοινωνικά, ψυχολογικά, επίκαιρα, προσωπικά, άλλα;

*Απάντηση: Κώστας Λάμπος

Τα θέματα που κεντρίζουν το ενδιαφέρον μου είναι εκείνα που κάνουν κατανοητό πώς κινείται και πως λειτουργεί η εκάστοτε οικονομία και κοινωνία, ποιες είναι οι αιτίες και τα αποτελέσματα κάθε ξεχωριστού τύπου οικονομίας και κοινωνίας. Βέβαια τα άρθρα και τα βιβλία μου δεν είναι εύκολα και υποκατάστατα υπνωτικών, όπως άλλα είδη γραφής. Τα βιβλία μου και τα άλλα κείμενά μου, που εύκολα τα βρίσκει κανείς στο διαδίκτυο, τολμούν να προκαλέσουν διάλογο του αναγνώστη με τον εαυτό του, να συμβάλλουν δηλαδή στην αφύπνισή του, καταβάλλοντας φυσικά, το ανάλογο αντίτιμο, που εκφράζεται με την σιωπή όλων εκείνων των θεσμών των προσώπων, της καθεστηκυίας ιντελιγκέντσιας και των εντύπων που έχουν ως επάγγελμα και χρέος την παρουσίαση των νεοεκδοθέντων βιβλίων. Οι φύλακες του απάνθρωπου και καταστροφικού καπιταλιστικού συστήματος έχουν γνώση και προσπαθούν να αποκλείσουν από τον δημόσιο διάλογο όσους αποκαλύπτουν τα εγκλήματά τους κατά της ανθρωπότητας, του πλανήτη και του πολιτισμού. Αυτό το γεγονός οφείλουμε να το καταγγείλουμε και να κάνουμε καθήκον μας την, στόμα με στόμα και με κάθε άλλο πρόσφορο τρόπο και μέσο, ενημέρωση για τα καινούργια βιβλία που συμβάλλουν στην αφύπνιση του κοιμώμενου γίγαντα που «αν ξυπνήσει μονομιάς θα ’ρθει ανάποδα ο ντουνιάς».

*Ερώτηση Γιώργος Γιαννόπουλος: Ποιοι είναι οι αγαπημένοι Έλληνες και ξένοι συγγραφείς και πως επηρέασαν –εάν επηρέασαν- το έργο σας;

*Απάντηση: Κώστας Λάμπος

Στις τόσες δεκαετίες που κουβαλάω στην πλάτη μου διάβασα πολύ και πολλούς αξιόλογους συγγραφείς, όπως επίσης και πολλούς ‘ασήμαντους’ και εκτός των τειχών από τους οποίους άντλησα ιδέες, γνώση και σοφία, αλλά ποτέ δεν ταυτίστηκα με κανέναν και δεν έγινα ποτέ κανενός μαθητής ή ‘οπαδός’, κι αυτό γιατί αντιλαμβάνομαι τους συγγραφείς με τον τρόπο που αντιλαμβάνονται οι μέλισσες τα άνθη, που τα επισκέπτονται όλα για να αντλήσουν απ’ αυτά τη γύρη τους που θα την μετατρέψουν σε μέλι. Ένας άλλος λόγος που δεν ξεχωρίζω συγγραφείς προκύπτει από το γεγονός ότι τα έργα τους δεν θα υπήρχαν χωρίς τα έργα των προηγούμενων συγγραφέων, πράγμα που αποκαλύπτει ότι τα επιστημονικά κυρίως έργα είναι λιγότερο ατομικά και περισσότερο καρποί μιας διαχρονικής κοινωνικής διεργασίας και με αυτήν την έννοια είναι συλλογικά έργα και δεν πρέπει να παρουσιάζονται ως αντικείμενα ατομικής πνευματικής ιδιοκτησίας.

Ωστόσο η σκέψη μου και τα έργα μου έχουν επηρεαστεί από τους Ίωνες φυσικούς φιλοσόφους, από τους προσωκρατικούς, τον Αριστοτέλη, από την πνευματική έκρηξη της Αναγέννησης και του Διαφωτισμού, από τον Άνταμ Σμιθ, τον Ρουσώ, και φυσικά από τον Καρλ Μαρξ και πολλούς νεώτερους συγγραφείς που συνεχίζουν την παράδοση, σύμφωνα με την οποία ‘όλοι οι άνθρωποι είναι μεταξύ τους ίσοι’ και κανένας δεν πρέπει να είναι πιο ίσος από τους άλλους, που σημαίνει ότι οι κοινωνίες και η ανθρωπότητα συνολικά πορεύονται μέσα από τους διαχρονικούς αγώνες των δυνάμεων της Εργασίας, της Επιστήμης και του Πολιτισμού προς την Άμεση Δημοκρατία με περιεχόμενο την Αταξική Κοινωνία και τον Οικουμενικό Ουμανισμό.

*Ερώτηση Γιώργος Γιαννόπουλος: Η γραφή σας επηρεάζεται από την καθημερινότητα της Ελλάδας;

*Απάντηση: Κώστας Λάμπος

Προφανώς, η συγγραφική μου δραστηριότητα επηρεάζεται από την καθημερινότητα της Ελλάδας, αλλά δεν περιορίζεται στον μικρόκοσμο που εκφράζει η συγκεκριμένη καθημερινότητα και προσπαθώ να κατανοήσω τις βαθύτερες αιτίες που διαμορφώνουν την συγκεκριμένη καθημερινότητα, πράγμα που με οδηγεί στην συστημική ανάλυση των οικονομικών και κοινωνικών φαινομένων με την οποία γίνεται κατανοητό ότι η καθημερινότητα δεν είναι υπόθεση τυχαίων παραγόντων, αλλά άμεσο διαλεκτικό σύμπτωμα του τρόπου παραγωγής και διανομής των αγαθών και της αρχιτεκτονικής δόμησης της κοινωνίας.

Από ένα σημείο, όμως, και μετά γίνεται κατανοητό ότι και αυτή η συστημική ανάλυση δεν αρκεί, ως μέρος μια ευρύτερης πραγματικότητας, για την κατανόηση της ελληνικής καθημερινότητας, οπότε ο αναλυτής οφείλει να καταδύσει ακόμα βαθύτερα στο ευρύτερο παγκόσμιο σύστημα για να κατανοήσει τις αλληλοσυσχετίσεις μεταξύ του παγκόσμιου κέντρου και των επιμέρους περιφερειακών μερών, καθημερινοτήτων, για να κατανοήσει ότι η καθημερινότητα στις διάφορες χώρες, συνεπώς και της Ελλάδας, προσδιορίζεται από τις επιλογές του σκληρού πυρήνα της καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης που επιδιώκει να πολτοποιήσει οικονομίες, έθνη και πολιτισμούς για να καταστεί εφικτή η υποταγή του πλανήτη στον αμερικανισμό, στην παγκόσμια ηγεμονία του κεφαλαίου.

Η κατάκτηση αυτής της γνώσης, αυτής της πραγματικότητας, υπαγορεύει στον αναλυτή να την φωνάξει δυνατά, όσο πιο δυνατά μπορεί με οποιοδήποτε κόστος, διαφορετικά προδίδει την συνείδησή του και την αποστολή του.

*Ερώτηση, Γιώργος Γιαννόπουλος: Ποιο μήνυμα θα θέλατε να περάσετε στους αναγνώστες με τα βιβλία σας;

*Απάντηση: Κώστας Λάμπος

Το μήνυμα που θα ήθελα να προσέξουν κριτικά οι αναγνώστες του συγγραφικού μου έργου προσδιορίζεται από το γεγονός ότι δεν θεωρώ την επιστήμη ουδέτερη, γιατί η επιστήμη αποτελεί διαχρονικά την σημαντικότερη κοινωνική δημιουργία και ως τέτοια πρέπει να αναφέρεται και να υπηρετεί την κοινωνία και όχι την όποια εξουσία. Είμαι λοιπόν ένας στρατευμένος επιστήμονας, που συνειδητά και συστηματικά επιστρέφω στην κοινωνία όσα περισσότερα μπορώ σε σχέση με όσα μου έχει προσφέρει για να κατακτήσω και να υπηρετήσω, στον βαθμό που μπορώ βέβαια, την κατ’ εξοχήν κοινωνική επιστήμη, την οικονομική επιστήμη.

Μέσα από το συγγραφικό μου έργο, σε τολμηρή, μερικές φορές και πολεμική αλλά πάντα κατανοητή κι όχι ψευδοεπιστημονική, γλώσσα μπορεί ο καθένας να κατανοήσει ότι το γεγονός πως το 1% του παγκόσμιου πληθυσμού ελέγχει την παγκόσμια οικονομία κατά συνέπεια και την συνολική κοινωνική εξέλιξη, δηλαδή, το πλανητικό Γίγνεσθαι, που συντελείται χωρίς την ενεργό συμμετοχή του 99%, που είναι αναγκασμένο να υφίσταται όλες τις συνέπειες της καπιταλιστικής βαρβαρότητας, οφείλεται στις κραυγαλέες οικονομικές και κοινωνικές ανισότητες που συνδέονται άμεσα με την εξουσιαστική βία και με την ατομική ιδιοκτησία πάνω στα μέσα παραγωγής και στον τρόπο ανισοκατανομής του προϊόντος τους και του παγκόσμιου πλούτου.

Τα σκοταδιστικά και τα εξουσιαστικά ιερατεία έχουν, βέβαια, μυθοποιήσει την ατομική ιδιοκτησία και την έχουν αναγάγει σε ‘ιερό δικαίωμα δικαιωμάτων’ πάνω από το οποίο δεν υπάρχει κανένα άλλο δικαίωμα, ούτε αυτό της ζωής, της επιβίωσης και της ελευθερίας. Οι δυνάμεις της Εργασίας, της Επιστήμης και του Πολιτισμού σπρώχνουν σταδιακά και διαχρονικά, σε όλη την διάρκεια της ιστορίας, τις κοινωνίες προς τον εκάστοτε καλύτερο κόσμο, προς τον κόσμο της οικονομικής και κοινωνικής ισότητας, χωρίς τις οποίες δεν μπορεί να υπάρξει ελευθερία, δημοκρατία και ειρήνη.

Σήμερα στον 21ο αιώνα και χάρη στους σκληρούς διαχρονικούς αγώνες των επιμέρους κοινωνιών και της ανθρωπότητας συνολικά έχουν διαμορφωθεί όλες οι αναγκαίες υλικές, επιστημονικές και τεχνολογικές προϋποθέσεις που επιτρέπουν στις δυνάμεις της Εργασίας, της Επιστήμης και του Πολιτισμού να καταργήσουν κάθε εξουσιαστική δύναμη που θέλει να εμποδίσει την παραπέρα πρόοδο της ανθρωπότητας και να αναδειχθούν στο υποκείμενο της ιστορίας που θα αλλάξει συθέμελα την φιλοσοφία και την αρχιτεκτονική των κοινωνιών ακολουθώντας το διαχρονικό τους όραμα για κοινωνική ισότητα, που σημαίνει κατάργηση της μεγάλης εξουσιαστικής ατομικής ιδιοκτησίας, που δεν έχει καμιά σχέση με την πλασματική μικροϊδιοκτησία με την οποία οι εξουσίες καθηλώνουν τους υποτιθέμενους ‘ιδιοκτήτες’ της σε καθεστώς δούλου στη μορφή της αυτοδουλείας.

Για την κατανόηση όλων αυτών των θεμάτων χρειάζεται αυτομόρφωση, συστηματικό διάβασμα και συμμετοχή στον δημόσιο διάλογο με ανασυγκρότηση του δημόσιου χώρου σε επίπεδο γειτονιάς, συνοικίας και πόλης χωρίς τον οποίο δεν μπορεί να υπάρξει κοινωνική αφύπνιση, απόκτηση επιστημονικά έγκυρης και κοινωνικά χρήσιμης Γνώσης, Επίγνωσης και Συνειδητοποίησης των όρων απαλλαγής από τον καπιταλισμό και των όρων περάσματος σ’ έναν καλύτερο κόσμο. Ο δημόσιος διάλογος δεν έβλαψε ποτέ και κανέναν, εκτός από εκείνους που μας θέλουν κωφούς, άλαλους, τυφλούς και δούλους ανύπαρκτων θεών και υπαρκτών σκληρών και απάνθρωπων αφεντάδων.

Γιώργος Γιαννόπουλος: Ευχαριστούμε πολύ τον συνάδελφο Κώστα και του ευχόμαστε να είναι πάντα υγιής και δημιουργικός.

Κώστας Λάμπος: Εγώ ευχαριστώ πολύ για την τιμή που μου δώσετε την ευκαιρία να καταθέσω τις απόψεις μου για τόσο σοβαρά θέματα, θα χαιρόμουν ιδιαίτερα να ακούσω τον αντίλογο των αναγνωστών σας και καλή επιτυχία στην εξαιρετική προσπάθειά σας να διευκολύνετε τον δημόσιο διάλογο.