Η καταστροφική κρίση του κορωνοϊού SARS-CoV-2 ως ευκαιρία για το χτίσιμο ενός καλύτερου κόσμου

Η καταστροφική κρίση του κορωνοϊού SARS-CoV-2  ως ευκαιρία για το χτίσιμο ενός καλύτερου κόσμου

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

της  Πρωτοβουλίας Διαλόγου για την Άμεση Δημοκρατία και τον Ουμανισμό, σε Στοχασμό και Διάλογο

Ο νέος, αόρατος, δειλός και ύπουλος και γι’ αυτό ιδιαίτερα φονικός κορωνοϊός SARS-CoV-2 επέλεξε νομοτελειακά να επιτεθεί και να αιφνιδιάσει την ανθρωπότητα την στιγμή που η εμπορευματοποίηση της υγείας είχε γονατίσει τα Εθνικά Συστήματα Υγείας με αποτέλεσμα τον θάνατο δεκάδων, ίσως και εκατοντάδων χιλιάδων συνανθρώπων μας.   Η  ιατρική επιστήμη με την επιστημονική κοινότητα και ολόκληρο το σώμα των  λειτουργών της υγείας ανταποκρίνεται καθημερινά όλο και περισσότερο στην καταστολή της ασθένειας και σώζει αμέτρητες ζωές και πολύ σύντομα θα μπορεί να την αντιμετωπίζει αποτελεσματικότερα και προληπτικά με τα αντίστοιχα νέα φάρμακα και εμβόλια. Ο  SARS-CoV-2 θα ηττηθεί πολύ σύντομα και οριστικά, αλλά οφείλουμε να του αναγνωρίσουμε ότι κατάφερε μερικά πράγματα που κανένας δεν τα θεωρούσε εφικτά:

1.      Ο SARS-CoV-2 κατάφερε, πέρα από τις εκατόμβες νεκρών, κάτι πολύ σημαντικότερο και εντελώς αδιανόητο. Κατάφερε να αχρηστέψει όλα τα φοβερά και μαζικά θανατηφόρα όπλα των μεγάλων δυνάμεων που καταστρέφουν τον πλανήτη και την ανθρωπότητα και διεκδικούν την ηγεμονία αυτού του πλανήτη και τελικά απόδειξε πως οι υποτιθέμενες κραταιές εξουσίες των λεγόμενων μεγάλων δυνάμεων στοχεύουν σε λάθος εχθρούς.

2.      Ο SARS-CoV-2 κατάφερε, επίσης, να ταπεινώσει με τον πιο αδιαμφησβήτητο τρόπο  όχι μόνο το κεφάλαιο και τους αξιολύπητους ‘πρόθυμους’ και ‘χρήσιμους ηλίθιους’ τοπικούς εκφραστές του, αλλά και τον σκληρό πυρήνα της νεοφιλελεύθερης καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης, που αναγκάστηκαν να υποκύψουν, άλλος αργά και άλλος γρήγορα, στις επιταγές και στους κανόνες της επιστήμης, της λογικής και του ορθολογισμού και να ζητήσουν την βοήθεια του περιφρονημένου και λεηλατημένου  Εθνικού Συστήματος Υγείας και να διαθέσουν στο πολλαπλάσιο τα χρήματα που απαιτούσε η κανονική λειτουργία του.

3.      Ο SARS-CoV-2 κατάφερε, ακόμα, να ακινητοποιήσει απόλυτα, για ένα αρκετά μεγάλο διάστημα, ολόκληρη την ανθρωπότητα, κάτι που καμιά εξουσία, καμιά κυβέρνηση, καμιά θρησκεία, καμιά ιδεολογία, κανένα πολιτικό κόμμα, καμμιά συνδικαλιστική οργάνωση δεν κατάφερε μέχρι τώρα στην ανθρώπινη ιστορία και δεν θα μπορούσε να καταφέρει.

4.      Ο SARS-CoV-2 κατάφερε, ακόμα, να κλείσει όλες τις Εκκλησίες και να αποδείξει την ουσιαστική αδυναμία όλων των σκοταδιστικών ιερατείων, των υποτιθέμενων εκφραστών του ‘κράτους του θεού’, που κραδαίνοντας την ακαμψία των λεγόμενων θεόσταλτων, και πέραν πάσης επιστήμης και λογικής, δογματικών κανόνων, τρομοκρατούν τα ‘ποίμνιά  τους’  για να  διαπλέκονται ξεδιάντροπα με τις λεγόμενες κοσμικές εξουσίες, δηλαδή με το κράτος του κεφαλαίου, των ανισοτήτων, της εκμετάλλευσης, της αδικίας, των απάνθρωπων και των καταστροφικών πολέμων.

5.      Ο SARS-CoV-2 κατάφερε, όμως, να αποκαλύψει και την ύπαρξη των δυνάμεων της Εργασίας, της Επιστήμης και του Πολιτισμού,   ως εργαζόμενη κοινωνία, την  ύπαρξη της οποίας το κεφάλαιο, η συστημική ιντελιγκέντσια και οι ντελάληδές του, αρνούνται πεισματικά. Μια ύπαρξη που τσαλάκωσε κάθε νοσηρό εγωισμό και ανάδειξε το Κοινό των Ανθρώπων, ως  Οικουμενικό Εμείς, ενωμένο, αλληλέγγυο, αδελφικό  και στρατευμένο στην καταπολέμηση του πραγματικού  κοινού εχθρού, αφήνοντας  στην χλεύη και στην περιφρόνηση της ανθρωπότητας ολόκληρης, τον νεογερμανισμό που βάλθηκε να διαλύσει ότι καλύτερο έχει επιτευχθεί στην ιστορία της ανθρωπότητας, την Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά και τον αμερικανισμό που με τον νοσηρό ανταγωνισμό πλειοδοσίας, για την αγορά με δόλο και το μπλοκάρισμα των αναγκαίων υλικών, φαρμάκων και αναλώσιμων για την θεραπεία των ασθενών, προκειμένου να τα στερήσει από χώρες, όπως η Ιταλία, η Ισπανία και η Γαλλία που τα είχαν περισσότερη ανάγκη, αφού για τον αμερικανισμό  ο κορωνοϊός δεν ήταν παρά εφεύρεση  των δημοσιογράφων και των πολιτικών αντιπάλων του για να χάσει τάχα τις εκλογές ο πλανητικός τραμπούκος.

6.      Ο SARS-CoV-2 κατάφερε ακόμα και το πολύ σημαντικότερο, δηλαδή, να γονατίσει την παγκόσμια καπιταλιστική οικονομία τόσο όσο καμιά από τις πάμπολες καπιταλιστικές κρίσεις υπερπαραγωγής και υπερσυσσώρευσης που προηγήθηκαν και μάλιστα σε βαθμό που η ανάλγητη και κατά κανόνα κρατικοδίαιτη ιδιωτική επιχειρηματικότητα να είναι αναγκασμένη να ανακαλύψει το κατασυκοφαντημένο κράτος της  για να ζητήσει βοήθεια για να ξανακάτσει στο σβέρκο της κοινωνίας και να ξανακάνει τα ίδια και χειρότερα, στερώντας γι’ αυτό  και για μια ακόμα φορά πόρους από την κοινωνία για να την  ξαναρίξει σε νέα και πιο σκληρά μνημόνια, με ακόμα περισσότερη ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων για τεράστια ανεργία και επισφαλή εργασία με διπλάσιο χρόνο έναντι μισού μεροκάματου και χωρίς δικαιώματα και προγράμματα λιτότητας που θα την αναγκάσουν σε καινούργια υποταγή στον απάνθρωπο και καταστροφικό καπιταλισμό. Είναι προφανές ότι το γονάτισμα όλων των επιμέρους οικονομιών και της παγκόσμιας καπιταλιστικής οικονομίας συνολικά δημιουργεί ένα μεγάλο και απρογραμμάτιστο κενό, ένα τεράστιο  χάος που θα προσπαθήσει το κεφάλαιο να το ξαναγεμίσει, προφανώς με βίαιο και ανορθόδοξο τρόπο προκειμένου να επιβιώσει και να συνεχίσει να εκτρέπει τον ανθρώπινο πολιτισμό από την, δύσκολη και βασανιστική είναι αλήθεια, διαχρονική πορεία του προς την κοινωνική ισότητα.

7.      Όμως, τέλος,  ο SARS-CoV-2 απόδειξε στον καθένα μας, στις επιμέρους κοινωνίες, στα έθνη και στην ανθρωπότητα συνολικά πόσο ευάλωτος  και σαθρός είναι ο καπιταλισμός και πόσο εύκολο είναι να απαλλαγούμε από αυτόν, αρκεί  να αναλογιστούμε ότι: Αυτό που κατάφερε ένα αόρατο, κατασκευασμένο  με κακό σκοπό , ή  τυχαίο από λάθη και παραλείψεις του κεφαλαίου και της αδηφάγου ατομικής ιδιοκτησίας γενικά και της ατομικής ιδιοκτησίας πάνω στα μέσα παραγωγής ιδιαίτερα,  ον, να γονατίσει τον καπιταλισμό, αλλά  με αποτέλεσμα τόσα θύματα, τόσες καταστροφές και τόσες αβεβαιότητες και τόσους κινδύνους, θα μπορούσε να το καταφέρει η εργαζόμενη ανθρωπότητα, ως Όλον και ως Κοινό των Ανθρώπων, με μια ενωτικά  σχεδιασμένη στρατηγική και  μια καθολικά προγραμματισμένη αποχή από κάθε είδους παραγωγική δραστηριότητα και μάλιστα χωρίς θύματα και χωρίς ζημιές. Ο εξουσιαστικός φόβος, η εργοδοτική και η κρατική τρομοκρατία και η ανασφάλεια  θάφτηκαν κάτω από τα τεράστια αποθέματα, αντοχής, θέλησης και αλληλεγγύης που διαθέτουν οι επιμέρους εργαζόμενες κοινωνίες και η εργαζόμενη ανθρωπότητα συνολικά.  Η  σύγχρονη επιστήμη και τεχνολογία, που τόσο στάθηκαν αρωγοί  ακόμα και σε αυτόν τον άγνωστο και άνισο πόλεμο και που οι απλές, άπειρες και κομβικής σημασίας εφαρμογές τους, ανάγκασαν  ολόκληρη την ανθρωπότητα να κατανοήσει ότι είναι κτήμα της και δύναμη απελευθέρωσής της,  θα μπορούσαν να μας βοηθήσουν όλους μας ανεξαίρετα να κατανοήσουμε ότι, ένας καλύτερος κόσμος είναι εφικτός, ο κόσμος που οδήγησε το είδος μας από τις σπηλιές στο διάστημα  και στην αέναη προσπάθειά του για κοινωνική ισότητα.

Ας μην αφήσουμε  αυτήν την ανεπανάληπτη ευκαιρία να πάει χαμένη. Ας χτίσουμε άμεσα, (και μακριά από ‘μεσσίες’, Φύρερ, φωτισμένους ή/και λαϊκιστές αρχηγούς και εξουσιαστικές ‘επαναστατικές πρωτοπορίες’),  κοινωνικά δίκτυα και δίκτυα επικοινωνίας που θα καταλήγουν  σε δίκτυα ενότητας, αλληλεγγύης, συνεργασίας, κοινού οράματος και κοινού σκοπού και συντονισμένης  δράσης από τώρα. Ας αποκαλύψουμε ακόμα και στους πιο δύσπιστους την ηθική χρεοκοπία του καπιταλισμού και ας αναδείξουμε την ανικανότητά του να ανταποκριθεί ακόμα και στις στοιχειώδης ανάγκες της σύγχρονης ανθρωπότητας, αλλά και να τον καταγγείλουμε για όλα τα εγκλήματά του σε βάρος της Φύσης, της ανθρωπότητας και του πολιτισμού, ώστε με το τέλος του εφιάλτη κορωνοϊού να φράξουμε τον δρόμο σε κάθε συμμορία που θα θελήσει να μας ξανακάτσει στον σβέρκο. Κι όλα αυτά γιατί μόνο έτσι θα για  να μπορέσουμε να ξαναχτίσουμε τον τόπο μας, την πατρίδα μας την μικρή, την Ελλάδα μας ,την πατρίδα μας την μεγάλη και τον πλανήτη μας την ενιαία και μοναδική πατρίδα όλων μας,  πάνω στην φιλοσοφία ζωής, μακριά από θανατόφιλες θρησκείες και εξουσιαστικές ιδεολογίες, που θα ακουμπάει πάνω σε σταθερές, δοκιμασμένες και πανανθρώπινες αξίες του ‘τα πάντα ρει και ουδέν μένει ως έχει’, ‘μέτρον άριστον’  και  ‘μέτρο όλων  των πραγμάτων είναι ο άνθρωπος’. Ας οραματιστούμε και ας χτίσουμε εδώ, τώρα και παντού  έναν Οικουμενικό Ουμανιστικό  Πολιτισμό. Ας θεμελιώσουμε τώρα και όλοι μαζί τον πολιτισμό της κοινωνικής ισότητας, με την μορφή της Άμεσης Δημοκρατίας και περιεχόμενο την Αταξική Κοινωνία.

Αθήνα, 09.04.2020 

Για την Πρωτοβουλία Διαλόγου

για την Άμεση Δημοκρατία και τον Ουμανισμό.

Κώστας Λάμπος

Διδάκτωρ Οικονομικών Επιστημών , Δοκιμιογράφος

_______________________________________

https://classlessdemocracy.blogspot.com/2020/04/sars-cov-2.html,

Ο φονικός covid 19, ο καπιταλισμός και η επόμενη μέρα

Ο φονικός covid 19, ο καπιταλισμός  και η επόμενη μέρα

Γράφει ο Κώστας Λάμπος

claslessdemocracy@gmail.com,

http://www.classlessdemocracy.blogspot.comm,

Η

 καπιταλιστική ύβρις, η υπεροψία του σκληρού πυρήνα του αμερικανισμού και του παγκοσμιοποιημένου^[1] κεφαλαίου απέναντι στη Φύση, στην κοινωνία/ανθρωπότητα, στην ζωή και στον άνθρωπο δεν αποδείχνεται μόνο μηδαμινή και ανίκανη στην εκάστοτε προσπάθειά της να συμπεριφερθεί ως κατακτητής του Μεγάκοσμου, αλλά αποδείχνεται, σύμφωνα και με τις τελευταίες δραματικές εξελίξεις, πολύ μικρή απέναντι και στον Μικρόκοσμο. Η παράλογη και προκλητική παραγνώριση ή και περιφρόνηση των άκαμπτων φυσικών νόμων  που ρυθμίζουν όμοια, με μέτρο και  συμμετρικά ισορροπίες και αρμονίες μεταξύ Μεγάκοσμου, Κόσμου και Μικρόκοσμου επιστρέφει, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, με την μια ή την άλλη μορφή, ως διατάραξη της φυσικής τάξης, ως ανωμαλία. Επειδή όμως οι φυσικοί νόμοι ως ασύνειδη Φύση δεν γνωρίζουν κοινωνικά συστήματα και δεν ξεχωρίζουν μορφές ζωής η όποια ανωμαλία αφανίζει ολόκληρα είδη ζωής που αδυνατούν να αντέξουν και να προσαρμοστούν στις έκτακτες συνθήκες, συχνά μάλιστα στη διάσταση του ιστορικού χρόνου εξαφανίζει οριζόντια κάθε μορφή ζωής.

Η  οικολογική βόμβα, στοιχεία της οποίας είναι λ. χ.  η ‘τρύπα του όζοντος’ και η κλιματική διαταραχή και η απασφαλισμένη ήδη βιολογική βόμβα, στοιχεία της οποίας είναι οι διάσπαρτες στον χωροχρόνο πανδημίες, πρέπει να κατανοηθούν από τις Δυνάμεις της Εργασίας, της Επιστήμης και του Πολιτισμού, (ΔΕΕΠ), ως πρόβλημα καθαρά συστημικό, και όχι ως γενικά και αόριστα  ‘ανθρωπογενές’, όπως πολλοί ειδικοί ‘επιστήμονες’ από ακριβοπληρωμένη ‘ακαδημαϊκή σκοπιμότητα’ υποστηρίζουν και πολλοί εργαζόμενοι στα ΜΜΕ από άγνοια ή από τον φόβο της επαγγελματικής ανασφάλειας παραπλανητικά παπαγαλίζουν. Η τρέχουσα θανατηφόρος πανδημία, covid 19,  ένα καθαρά συστημικό φαινόμενο που εκπορεύεται κατ’ ευθείαν από τον πυρήνα του κεφαλαιοκρατικού συστήματος δηλαδή από την νοσηρότητα της ‘φύσει και θέσει’ ανταγωνιστικής, δηλαδή, καταστροφικής  ατομικής ιδιοκτησίας^[2] πάνω στα μέσα παραγωγής, αποτελεί αναμφισβήτητα μια από τι πιο σοβαρές προειδοποιήσεις στο μέγεθος της πραγματικά μεγάλης απειλής για την ανθρωπότητα και για το διαστημόπλοιο Γη και ως συστημικό φαινόμενο πρέπει να αντιμετωπισθεί , όχι με γιατροσόφια, αλλά με την σε βάθος και σε έκταση επανασύνδεση των Δυνάμεων της Εργασίας, της Επιστήμης και του Πολιτισμού με την διαχρονική στρατηγική τους για έναν κάθε φορά καλύτερο κόσμο  με περιεχόμενο όλο και περισσότερη κοινωνική ισότητα.  

Μπορεί, λοιπόν, η τρύπα του όζοντος και η κλιματική διαταραχή να μην κατάφεραν να μας πείσουν για την αναγκαιότητα μιας οικουμενικής συνεννόησης και να μας ενώσουν ως άτομα, λαούς, έθνη και ανθρωπότητα σε ένα ομοιογενές και αυτοπροσδιοριζόμενο  Όλον, επειδή τα σκοταδιστικά ιερατεία και οι εξουσιαστικές ιδεολογίες επιτρέπουν ακόμα στο κεφάλαιο, στο καπιταλιστικό κράτος  και στην εξωνημένη και εξουσιαστικά παρδαλή συστημική ιντελιγκέντσια να παραπλανούν μεγάλα τμήματα της δοκιμαζόμενης εργαζόμενης ανθρωπότητας αναφορικά με τις προθέσεις και τις ικανότητες  του κεφαλαίου και του καπιταλιστικού κράτους. Κι είναι ακριβώς η ατομική ιδιοκτησία πάνω στα μέσα παραγωγής που διαμορφώνει τα συμφέροντα των ισχυρών, των ελάχιστων, του 1%  του παγκόσμιου πληθυσμού  που ελέγχουν τα μέσα παραγωγής και,  επειδή ελέγχουν τα μέσα παραγωγής, μπορούν και επιβάλλουν την πιο  ακραία ανισοκατανομή του τοπικού , του εθνικού και του παγκόσμιου πλούτου και τελικά τους αναγκάζουν να συμπεριφέρονται ως αντικοινωνική συμμορία, ως πειρατές της Φύσης και ως δεσμοφύλακες και δουλοκτήτες του 99% του πληθυσμού του πλανήτη.

Όμως η επιδημία covid 19, προϊόν κι αυτή του καπιταλιστικού χάους, του κεφαλαιοκρατικού οικονομικού ανορθολογισμού και της καπιταλιστικής λεηλασίας της Φύσης  και της νοσηρότητας του κυνηγητού του κέρδους, κατάφερε να ταπεινώσει κάθε υπεροπτική εξουσία, να αποδείξει την ανικανότητά της καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης με τίμημα βέβαια τον θάνατο δεκάδων, ίσως και εκατοντάδων χιλιάδων συνανθρώπων μας.  Όλοι οι σκοταδιστικοί μύθοι, όλες οι εξουσιαστικές ιδεολογίες και όλοι οι κραταιοί μηχανισμοί εξουσίας αποδείχτηκαν ανεπαρκείς, απρόθυμοι και ανίκανοι να αντιμετωπίσουν  την επιδημία, πράγμα που για μια ακόμα φορά αποκάλυψε πως ο πραγματικός δημιουργός του πλούτου και του πολιτισμού δεν είναι ούτε ο συσσωρευμένος πλούτος, ούτε και οι καταπιεστικές εξουσίες, αλλά οι διαχρονικές δυνάμεις της Εργασίας, της Επιστήμης  και του Πολιτισμού που και αυτή την φορά ρίχτηκαν στην μάχη κατά του φονικού κορωνοϊού για να σώσουν  τις ζωές των συνανθρώπων τους και να διαφυλάξουν την συνοχή των επιμέρους κοινωνιών, που σημαίνει για να κρατήσουν ζωντανό το όραμα για έναν καλύτερο κόσμο.

Η ενωτική και αλληλέγγυα συμπεριφορά τόσο μεταξύ των μαχητών της πρώτης γραμμής αυτού του πολέμου ενάντια σ’ αυτόν τον άγνωστο και ύπουλο εχθρό, αλλά και μεταξύ των επιμέρους κοινωνιών δεν πρέπει να εκτονωθεί και να σβήσει μέσα στους ‘πανηγυρισμούς   της νίκης’, γιατί το σίγουρο συμπέρασμα αυτής της περιπέτειας είναι ότι οι πολλές και μεγάλες δυσκολίες για την ανθρωπότητα μόλις τώρα αρχίζουν και γι’ αυτό  το βλέμμα όλων μας πρέπει να στραφεί στην επόμενη μέρα. Τα γεγονότα και τα συμπεράσματα οδηγούν σε δυό  εναλλακτικά σενάρια που θα μπορούσαν επιγραμματικά να συνοψιστούν στην παρακάτω πρόταση. Αν οι δυνάμεις της Εργασίας, της Επιστήμης και του Πολιτισμού δεν καταργήσουν άμεσα και ριζικά το καπιταλιστικό σύστημα σε όλες τις εκδοχές του, τότε αυτό θα καταργήσει οριστικά  την κοινωνία/ανθρωπότητα, κατά συνέπεια και τις ίδιες ως υποκείμενο της ιστορίας,  μετατρέποντας την ‘κολασμένη επανάσταση covid 19’ σε ολοκληρωτική αντεπανάσταση του κεφαλαίου, της καπιταλιστικής κόλασης και της καπιταλιστικής βαρβαρότητας.

Ο καθένας μας, ως άτομα και ως Εμείς, οι επιμέρους κοινωνίες και η ανθρωπότητα συνολικά οφείλουμε να αναλύσουμε την τρέχουσα, πολυεπίπεδη, καταστροφική και θανάσιμη, συστημική κρίση του καπιταλισμού με όρους και με αναλυτικά εργαλεία του 21^ου αιώνα για να μπορέσουμε να κατανοήσουμε ότι πρέπει να αφήσουμε οριστικά πίσω μας την καπιταλιστική παρακμή και να αναδείξουμε την διαχρονική στρατηγική των εργαζόμενων για κοινωνική ισότητα σε καθολική επιλογή κοινωνικής συμβίωσης ανθρώπων και συνύπαρξης λαών και εθνών με την μορφή της Άμεσης Δημοκρατίας και περιεχόμενο την αταξική κοινωνία σε τοπικό, περιφερειακό, εθνικό και οικουμενικό επίπεδο^[3].

Όποιος, από ιδεολογική τύφλωση και ατομιστική διαστροφή, θεωρεί  υπερβολική και απίθανη αυτήν την  εκδοχή, ας προσέξει με πόση αριστοτεχνικότητα, τα κέντρα της καπιταλιστικής εξουσίας,  εμπλέκουν σταδιακά, για την αντιμετώπιση τάχα όσων δεν ‘συμμορφώνονται με τας υποδείξεις’    και κυρίως της Νεολαίας, την αστυνομία και τον στρατό, εμπλοκή που σε κάποιες περιπτώσεις έφτασε ακόμα και με καταστολή μέσω των τανκς, τακτική που σίγουρα θα γενικευτεί όσο η επιδημία θα κορυφώνεται. Πρόκειται φυσικά για πρόβα τζενεράλε γιατί από αυτόν τον πόλεμο το κεφάλαιο θα θελήσει και πάλι να βγει νικητής και τα σπασμένα να τα πληρώσουν και πάλι οι εργαζόμενες κοινωνίες. Κι’ αυτό θα το επιχειρήσει με πρόσθετο τεχνητό χάος, με ΝΑΤΟϊκούς,  παρακρατικούς, φασιστικούς,  ρατσιστικούς, εθνικιστικούς  και σκοταδιστικούς μηχανισμούς, γι’ αυτό οφείλουμε εδώ, τώρα και παντού να επικεντρωθούμε στην επόμενη μέρα για να διορθώσουμε την  παρέκκλιση που προκάλεσε ο θεσμός της ατομικής ιδιοκτησίας και της αστικής ταξικής εξουσίας στο ρου της ανθρώπινης ιστορίας και να θεμελιώσουμε τον πολιτισμό της κοινωνικής ισότητας.

Οι δυνάμεις της Εργασίας, της Επιστήμης και του Πολιτισμού που μέρα τη μέρα κερδίζουν με τεράστιες θυσίες κι αυτή την μάχη, ουσιαστικά όχι μόνο εναντίον του covid 19 αλλά και εναντίων του κεφαλαίου που τον δημιούργησε, οφείλουν να κάνουν χρήση της πειθούς:

·         για να μείνουμε όλοι στα σπίτια μας, γιατί με αυτόν τον τρόπο θα σωθούν περισσότερες ζωές,

·         για να  αποκαλυφτούν οι πραγματικές αιτίες των φονικών επιδημιών και των καταστροφικών καιρικών φαινομένων,

·         για να καταγγείλουμε το καπιταλιστικό σύστημα και τους εκφραστές του σε οικονομικό και πολιτικό επίπεδο ως κυρίως  υπεύθυνους αυτών των καταστροφικών ανωμαλιών ,

·        για να  προβάλλουμε την εφικτότητα  ενός άλλου κοινωνικού μοντέλου  που μαζί με την καταπολέμηση του covid 19’ θα ανοίξουν  και οι ορίζοντες για έναν καλύτερο κόσμο^[4],

·        για να στήσουμε  συνδυασμένα, αλληλέγγυα και συνεργαζόμενα κοινωνικά δίκτυα σε τοπική, περιφερειακή, εθνική και διεθνή κλίμακα που την επόμενη μέρα θα αντικαταστήσουν, με πρωταγωνιστή  τις τοπικές κοινωνίες, την ιεραρχική/πυραμιδική με την οριζόντια/αμεσοδημοκρατική αρχιτεκτονική οργάνωση της κοινωνίας/ανθρωπότητας, που σημαίνει να ολοκληρώσουμε την διαχρονική στρατηγική των εργαζόμενων κοινωνιών και της ανθρωπότητας συνολικά για αυτοπροσδιοριζόμενη κοινωνία/ανθρωπότητα, χωρίς αποικιοκράτες και αποίκους, χωρίς αφεντικά και δούλους.

Οφείλουμε, τέλος,  οι δυνάμεις της Εργασίας, της Επιστήμης και του Πολιτισμού στο όνομα των γενεών που έφτασαν την ανθρωπότητα στον επιστημονικοτεχνικά ώριμο, για τον πολιτισμό της κοινωνικής ισότητας, 21^ο αιώνα, αλλά και εκείνων που περιμένουν και δικαιούνται να κληρονομήσουν έναν καλύτερο κόσμο, να κερδίσουμε και αυτόν τον τελευταίο πόλεμο, για να μπορούμε, όσοι απομείνουν, από την επόμενη μέρα να θεμελιώσουμε τον οικουμενικό ουμανιστικό πολιτισμό της κοινωνικής ισότητας.

_____________________________

https://classlessdemocracy.blogspot.com/2020/03/normal-0-false-false-false-el-x-none-x.html,c 

---

^[1] Λάμπος Κώστας, Αμερικανισμός και παγκοσμιοποίηση. Οικονομία του Φόβου και της Παρακμής, ΠΑΠΑΖΗΣΗΣ, Αθήνα 2009.

^[2] Λάμπος Κώστας, Η Γέννηση και ο θάνατος της ατομικής ιδιοκτησίας. (Η ατομική ιδιοκτησία ως μήτρα βίας, εξουσίας, ανισότητας, εγκληματικότητας, σκοταδισμού και ανηθικότητας), ΚΟΥΚΚΙΔΑ, Αθήνα 2017.

^[3] Λάμπος Κώστας, Άμεση Δημοκρατία και Αταξική Κοινωνία. Η μεγάλη πορεία της ανθρωπότητας προς την κοινωνική ισότητα και τον Ουμανισμό, ΝΗΣΙΔΕΣ, Θεσσαλονίκη 2012.

^[4] Λάμπος Κώστας, Σκέψεις για μια οικονομία της κοινωνικής ισότητας και της ελευθερίας, στο: Ένας καλύτερος κόσμος είναι εφικτός. Να θεμελιώσουμε τον πολιτισμό της κοινωνικής ισότητας, υπό έκδοση, ΚΟΥΚΚΙΔΑ, σελ. 247-316